Βιτσέντζος Κορνάρος Ερωτόκριτος

Ο ποιητής Βιτσέντζος Κορνάρος, δεν είναι ακριβές για το πότε ακριβώς γεννήθηκε, οι ερευνητές όμως του έργου του, και συγκεκριμένα του "Ερωτόκριτου", συμπεραίνουν ότι ο Βιτσέντζος Κορνάρος γεννήθηκε στη Σητεία της Κρήτης και πέθανε μετά το 1677.

Βέβαια για την καταγωγή του Κορνάρου δεν υπάρχει ταύτιση απόψεων σε όλους τους ειδικούς, αφού υπάρχουν και εκείνοι που υποστηρίζουν, βασίζοντας τα επιχειρήματα τους στο όνομα του ποιητή (Βιτσέντζος), ότι ήταν Ενετός. Αλλά η άποψη αυτή δεν είναι βεβαιωμένη. Αντίθετα, η πολύχρονη παραμονή των Ενετών στην Κρήτη και η επικράτηση διαφόρων ενετικών ονομασιών μπορεί να οδήγησε και στο όνομα αυτό. Δεύτερο και σοβαρότερο επιχείρημα, είναι το έργο του Βιτσέντζου Κορνάρου, και ειδικότερα ο "Ερωτόκριτος", ένα έργο δηλαδή που περιλαμβάνει τόσα στοιχεία, βασικά από την κρητική ηθογραφία, που μόνο ένας συγγραφέας βαθιά ζυμωμένος με την παράδοση και τις πηγές του κρητικού μεγαλείου, άρα μόνο ένας που θα ήταν γέννημα και θρέμμα της Κρήτης, θα μπορούσε να πλάσει ένα τόσο σπουδαίο έργο .

Δεν υπάρχει λοιπόν, καμία αμφιβολία, ότι ο Βιτσέντζος Κορνάρος ήταν Κρητικός, παρ’ όλες τις οποιεσδήποτε επιδράσεις που είχε υποστεί η κρητική λογοτεχνική σχολή, στην οποία άνηκε, όπως ακριβώς τις ίδιες επιδράσεις είχε δεχτεί και η επτανησιακή σχολή.

Ας πάμε τώρα στο έργο του Βιτσέντζου Κορνάρου. Δικό του είναι το επικό ερωτικό δράμα "Ερωτόκριτος", που θεωρείται από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Αποτελείται από 10.010 δεκαπεντασύλλαβους στίχους αρμονικά δοσμένους, με άπειρους κρητικούς ιδιωματισμούς. Μέρη του έργου αυτού έγιναν τραγούδι και ποίηση του κρητικού λαού κι απαγγελλόταν σε κάθε χαρμόσυνη ευκαιρία. Ολόκληρο όμως το έργο, κατάλληλα διασκευασμένο, μπορεί κανένας να το απολαύσει σε θεατρικές παραστάσεις και είναι απόδειξη της αξίας του έργου το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα, όπου και όταν παίζεται, αρέσει και συγκινεί το κοινό .

Δεν είναι, ωστόσο, βεβαιωμένο αν το δεύτερο έργο που αποδίδεται στον Βιτσέντζο Κορνάρο, είναι πραγματικά δικό του. Πρόκειται για το θρησκευτικό δράμα "Η θυσία του Αβραάμ", με θέμα παρμένο από την Παλαιά Διαθήκη, που περιγράφει τη θυσία του Ισαάκ από τον πατέρα του Αβραάμ . 

Το σημαντικότερο έργο του Κορνάρου υπήρξε ο Ερωτόκριτος, ένα επικό, αφηγηματικό ποίημα περίπου δέκα χιλιάδων δεκαπεντασύλλαβων στίχων. Η γλώσσα του είναι το κρητικό ιδίωμα, αλλά επεξεργασμένο έτσι ώστε να καταστεί εξαιρετικό λογοτεχνικό όργανο, και η στιχουργία στηρίζεται μεν στο δημοτρικό τραγούδι, ταυτόχρονα όμως διαφοροποιείται αρκετά.

Άμεσο πρότυπο του έργου είναι το Paris et Vienne του Piere de la Cypede. Δεν πρόκειται όμως για δουλική μίμηση αλλά δημιουργική διασκευή, με περισσότερες αρετές από το πρωτότυπο. (πιο δεμένη πλοκή, λιγότερες επαναλήψεις.)

Υπόθεση

Το έργο διαδραματίζεται στην αρχαία Αθήνα, η εποχή όμως που περιγράφει αποτυπώνει καλύτερα το ιπποτικό πνεύμα της Δύσης. Η υπόθεση χωρίζεται σε πέντε τμήματα και είναι συνοπτικά η εξής: Α :Ο βασιλιάς της Αθήνας Ηράκλης και η σύζυγός του αποκτούν μετά από πολλά χρόνια γάμου μια κόρη, την Αρετούσα. Τη βασιλοπούλα ερωτεύεται ο γιος του πιστού συμβούλου του βασιλιά, Ερωτόκριτος. Επειδή δεν μπορεί να φανερώσει τον έρωτά του, πηγαίνει κάτω από το παράθυρό της τα βράδια και της τραγουδά. Η κοπέλα σταδιακά ερωτεύεται τον άγνωστο τραγουδιστή. Ο Ηράκλης, όταν μαθαίνει για τον τραγουδιστή, του στήνει ενέδρα για να τον συλλάβει, ο Ερωτόκριτος όμως μαζί με τον αγαπημένο του φίλο σκοτώνει τους στρατιώτες του βασιλιά. Ο Ερωτόκριτος, καταλαβαίνοντας ότι ο έρωτάς του δεν μπορεί να έχει αίσια έκβαση, ταξιδεύει στη Χαλκίδα για να ξεχάσει. Στο διάστημα αυτό ο πατέρας του αρρωσταίνει και όταν η Αρετούσα τον επισκέπτεται, βρίσκει στο δωμάτιο του Ερωτόκριτου μια ζωγραφιά που την απεικονίζει και τους στίχους που της τραγουδούσε. Όταν εκείνος επιστρέφει, ανακαλύπτει την απουσία της ζωγραφιάς και των τραγουδιών και μαθαίνει ότι μόνο η Αρετούσα τους είχε επισκεφτεί. Επειδή καταλαβαίνει ότι αποκαλύφθηκε η ταυτότητά του και ότι μπορεί να κινδυνεύει, μένει στο σπίτι προσποιούμενος ασθένεια και η Αρετούσα του στέλνει για περαστικά ένα καλάθι με μήλα, ως ένδειξη ότι ανταποκρίνεται στα συναισθήματά του.

Β. Ο βασιλιάς οργανώνει κονταροχτύπημα για να διασκεδάσει την κόρη του. Παίρνουν μέρος πολλά αρχοντόπουλα από όλον τον γνωστό κόσμο και ο Ερωτόκριτος είναι ο νικητής.

Γ. Το ζευγάρι αρχίζει να συναντιέται κρυφά στο παράθυρο της Αρετούσας. Η κοπέλα παρακινεί τον Ερωτόκριτο να τη ζητήσει από τον πατέρα της. Όπως είναι φυσικό, ο βασιλιάς εξοργίζεται με το "θράσος" του νέου και τον εξορίζει. Ταυτόχρονα φτάνουν προξενιά για την Αρετούσα από το βασιλιά του Βυζαντίου. Η κοπέλα αμέσως αρραβωνιάζεται κρυφά με τον Ερωτόκριτο, πριν αυτός εγκαταλείψει την πόλη.

Δ. Η Αρετούσα αρνείται να δεχθεί το προξενιό και ο βασιλιάς τη φυλακίζει μαζί με την πιστή παραμάνα της. Έπειτα από τρια χρόνια, όταν οι Βλάχοι πολιορκούν την Αθήνα, εμφανίζεται ο Ερωτόκριτος μεταμφιεσμένος. Σε μια μάχη σώζει τη ζωή του βασιλιά και τραυματίζεται.

Ε. Ο βασιλιάς για να ευχαριστήσει τον τραυματισμένο ξένο του προσφέρει σύζυγο την κόρη του. Η Αρετούσα αρνείται και αυτόν τον γάμο και στη συζήτηση με τον μεταμφιεσμένο Ερωτόκριτο επιμένει στην άρνησή της. Ο Ερωτόκριτος την υποβάλλει σε δοκιμασίες για να επιβεβαιώσει την πίστη της και τελικά της αποκαλύπτεται αφού λύνει τα μαγικά που τον είχαν μεταμορφώσει. Ο βασιλιάς αποδέχεται το γάμο και συμφιλιώνεται με τον Ερωτόκριτο και τον πατέρα του και ο Ερωτόκριτος ανεβαίνει στο θρόνο της Αθήνας.

Παράδοση του έργου

Το έργο ήταν πολύ δημοφιλές και κυκλοφορούσε σε χειρόγραφα όλον τον 17ο αι. Το 1713 τυπώθηκε στη Βενετία από έναν κρητικό, ο οποίος είχε συγκεντρώσει πολλά χειρόγραφα του έργου, στα οποία στηρίχθηκε για να παραδώσει μια αρκετά έγκυρη και αξιόπιστη έκδοση. Δεν σώζεται κανένα από τα χειρόγραφα του έργου εκτός από ένα ανολοκλήρωτο, του 1710. Είναι διακοσμημένο με καλαίσθητες μικρογραφίες, αλλά λιγότερο έγκυρο ως προς την παράδοση του κειμένου σε σχέση με τη βενετσιάνικη έκδοση. Πιθανότατα σταμάτησε να αντιγράφεται μετά την κυκλοφορία της έντυπης έκδοσης του έργου, το 1713.

Διάδοση και απηχήσεις

Η απήχηση του έργου ήταν πολύ μεγάλη. Κατ΄ αρχήν παρατηρούνται επιδράσεις του σε μαντινάδες. Επιπλέον, στην Κρήτη δημιούργησε μυθολογική παράδοση: τα ονόματα των ηρώων έχουν επιβιώσει ως σήμερα ως βαφτιστικά και η λαϊκή φαντασία ονόμασε "παλάτι του Ηράκλη" τις στήλες του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα. Η μεγάλη διάδοση του έργου μαρτυρείται από λόγιους και ξένους περιηγητές καθ' όλον τον 18ο και 19ο αι, οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι άνθρωποι στην Κρήτη γνώριζαν όλο το έργο απ' έξω! Ακόμα και ο Γιώργος Σεφέρης αναφέρει ότι στη Σμύρνη στις αρχές του 20ου αι. η κατανόηση του έργου ήταν πολύ εύκολη, παρά την έντονα ιδιωματική γλώσσα.

Η μεγαλύτερη όμως απόδειξη της απήχησης του έργου είναι η επίδραση που άσκησε στη νεοελληνική ποίηση. Παραδείγματα ποιημάτων επηρεασμένων από τη στιχουργική του είναι Ο Κρητικός του Δ. Σολωμού, το Μήτηρ Θεού του Α. Σικελιανού, ο Επιτάφιος του Γ. Ρίτσου, ο Νέος Ερωτόκριτος του Παντελή Πρεβελάκη.

Δεν έλειψαν βέβαια και οι αρνητικές εκτιμήσεις του έργου. Αρκετοί λόγιοι του 18ου αι. το θεωρούσαν κατώτερο ανάγνωσμα λόγω της λαϊκής γλώσσας και μάλιστα ο Διονύσιος Φωτεινός είχε διασκευάσει το έργο σε λόγια, " ανώτερη " όπως πίστευε, γλωσσική μορφή. Ο Κάλβος επέκρινε το έργο ως μονότονο και ο Ιάκωβος Πολυλάς το απέρριπτε εξ αιτίας της ιδιωματικής γλώσσας.

Το έργο διασκευάστηκε σε θεατρική μορφή από τον Δ. Συναδινό το 1929, με τη Μαρίκα Κοτοπούλη στο ρόλο της Αρετούσας και το 1966 ο Νίκος Κούνδουρος τον διασκεύασε σε κινηματογραφικό σενάριο. Από τις πιο επιτυχημένες θεατρικές αποδόσεις του θεωρείται αυτή του 1977, από το Αμφι- Θέατρο του Σ. Ευαγγελάτου. Το έργο επίσης έχει μελοποιηθεί πολλές φορές και είναι δημοφιλέστατο άκουσμα στην Κρήτη.